WiU - DE BEWEGING
De openbare ruimte zoals die eruit ziet vandaag is ontworpen voor en door mannen. Geïnspireerd door wat zij deden en doen in die ruimte.
Onze samenleving is veranderd, onze steden echter niet.
HET PROJECT
Zijn onze steden genderneutraal?
​
Genderneutrale steden zijn niet specifiek ontworpen door of in het belang van de man of de vrouw. Beide worden in gelijke mate betrokken bij het stedelijke planningsproces net zoals zij beide in gelijke mate getroffen worden door stedelijke problematieken. De realiteit ziet er echter anders uit. Genderneutraal betekent vaak vanuit het mannelijk perspectief ontwerpen en handelen. De inzichten en ervaringen van vrouwen worden zo weggegomd ook al ondervinden zij op een andere manier - vaak onevenredig- de problemen in en van de stad.
Wanneer een inclusieve stad, het streefdoel is, moeten de ambities verder reiken dan het aanpassen van de straatverlichting of een genderevenwicht nastreven in de benoeming van straten en andere publieke ruimtes of het aantal architecten aan wie een publiek ontwerp wordt uitbesteed. Vertegenwoordiging is meer dan noodzakelijk, het effect op de stedenbouw is direct zichtbaar. En toch is meer nodig. Vrouwen moeten de kans krijgen aan het roer te staan. Wat de impact is van de wijziging van de locatie van een bepaalde bushalte, weten zij als de beste. Meer vrouwen dan mannen gebruiken het openbaar vervoer. Meer vrouwen pendelen van en naar het werk. Meer vrouwen in precaire situaties wonen in achtergestelde buurten en zijn vaak op weg in de vroege of late uurtjes. Vooral vrouwen hebben angst voor fysiek of seksueel geweld op straat. En ook vrouwen zijn het die klagen over een gebrek aan openbare toiletten. Of het nu is omdat ze menstrueren of op stap met de kinderen, vrouwen hebben statistisch gezien een grotere kans gebruik te willen maken van die toiletten.
Het waarom van Women In Urbanism wordt zo wel duidelijk. Door gender mainstreaming willen we bijdragen tot inclusievere publieke ruimtes. Vrouwen en meisjes vormen de helft van de stadsbevolking, doen meer dan de helft van het werk, doen het grootste deel van het zorgwerk en zijn vaakst het slachtoffer van seksueel en gendergerelateerd geweld. De uitsluiting van vrouwen in de stadsplanning betekent dat het dagelijks leven en de perspectieven van vrouwen geen vorm en functie krijgen in de stad. Anders gezegd, stadsplanning gaat voorbij aan de specifieke uitdagingen en problemen waarmee vrouwen en meisjes te maken hebben. Het omgekeerde is nodig, willen we komen tot een stad die rechtvaardig en veilig is in haar ontwerp, infrastructuur, voorzieningen en diensten. Een stad voor allen.
​
Als we meer gelijke, rechtvaardige en veilige stedelijke ruimten willen, is gender mainstreaming nodig!
​
​
Problemen kunnen niet opgelost worden als de stem van meer dan de helft van de bevolking niet wordt gehoord.
>> Gendergelijkheid voor slimmere steden
>> Naar een meer gender-evenwichtig stedelijk beleid
>> Uitdagingen in de stad, vrouwen aan het roer voor een inclusieve aanpak!
Hoe de stad eruit zou moeten zien, wordt uitgedaagd door de lange-termijn mobilisatie van verschillende actoren en de bottom-up-strategie. Zo activeren we met Women In Urbanism zij die het meest gebaat zijn bij een meer gender-evenwichtig stadsbeleid.
We komen samen,
we delen ideeën,
we ontwikkelen tactieken,
en we eindigen met een breed gedragen visie over hoe de stad inclusiever kan worden.
​
